شكور لطفی نویسنده کتاب «پیرزنی که دلش می‌خواست تمیزترین خانه دنیا را داشته باشد» در سن ۷۳ سالگی به سبب بیماری درگذشت.
شكور لطفی، در خرداد سال ۱۳۲۴ در یكی از روستاهای شهر میانه در آذربایجان شرقی زاده شد. پس از گرفتن دیپلم ریاضی در رشته شیمی به تحصیل پرداخت اما پس از مدتی آن را رها كرد و به خواندن ادبیات پرداخت. سپس در رشته تعلیم و تربیت با گرایش تربیت بدنی ادامه تحصیل داد. شکور لطفی در دوره دبیرستان در انجمن ورزشی «ابرمرد» با نادر ابراهیمی آشنا و وارد کارهای فرهنگی شد. او در مصاحبه‌ای که در مجموعه ده جلدی تاریخ ادبیات کودکان منتشر شده است، درباره فعالیتش در حوزه ادبیات کودکان می‌گوید: «آشنایی قبلی با كسانی مثل خانم توران میرهادی كه وزنه‌ای است در تعلیم و تربیت ما و سپس آشنایی با مدرسه فرهاد، شورای كتاب كودك، كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان و آشنایی با نویسندگانی كه پا به عرصه ادبیات گذاشتند و كتاب‌های‌شان مد روز شد، من را به گستره ادبیات كودكان كشاند.»
از شکور لطفی چند کتاب برای کودکان و نوجوانان به یادگار مانده است. نخستین كتاب او در سال ۱۳۵۲ پس از چاپ خمیر شد. البته در سال ۱۳۵۶ با عنوان «ما بوته گل سرخ را از خواب بیدار می‌كنیم» منتشر شد. كتاب دومش « قصه پیرزنی كه دلش می‌خواست تمیزترین خانه دنیا را داشته باشد» بود که در مجموعه تاریخ ادبیات کودکان نوشته محمدهادی محمدی و زهره قایینی به عنوان یکی از نمونه‌های ارزشمند داستان‌های استعاری ادبیات کودکان نام برده شده است. کتاب «سرگذشت چمنزار بزرگ» شکور لطفی نیز توانست نامزد دریافت عنوان کتاب برگزیده سال ۵۴ شورای کتاب کودک شود.
شکور لطفی یکی از کسانی بود که در تاسیس «سازمان همگام با كودكان و نوجوانان» به نادر ابراهیمی کمک کرد. هدف از تاسیس این سازمان تجربه کردن تصویرگری مناسب کودکان به شیوه آزمون و خطا و از راه پژوهش میدانی بود. شکور لطفی نخستین کسی بود که پیشنهاد داد کتاب‌های کودکان و نوجوان براساس گروه‌بندی سنی منتشر شوند.
بنیان‌گذاری انتشارات رادیو و تلویزیون ملی ایران (سروش)، نویسندگی ده‌ها برنامه تلویزیونی کودک و نوجوان از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۸۲، مشارکت در تولید سریال‌های «سفرهای دور و دراز هامی و کامی» و «صدای صحرا» از دیگر فعالیت‌های فرهنگی شکور لطفی است.
کتابک درگذشت شکور لطفی را به دوستداران فرهنگ و ادبیات کودکان تسلیت می‌گوید.
