شنبه 18 دی ماه 1400، شماری از کودکان مدرسه‌ی علامه بلخی از منطقه‌ی پیشوای ورامین برای شرکت در کارگاه کتاب «گوش‌بال بال‌گوش» با حضور سولماز جوشقانی تصویرگر این کتاب به موزه کودکی ایرانک آمدند و شور و حال متفاوتی این موزه بخشیدند. مدرسه‌ی علامه بلخی از سال 1380 برای کودکان افغان تاسیس شده است و به کودکان مهاجر افغانستانی در تمامی پایه‌ها خدمات آموزشی ارائه می‌دهد. این مدرسه از سال تحصیلی 1400-1401 با پشتیبانی شماری از نیکوکاران زیر پوشش برنامه‌ی «با من بخوان» قرار گرفته است.
در کارگاه کتاب «گوش‌بال بال‌گوش» کودکان پایه‌های اول و پیش‌دبستان و چند تن از کودکان پایه‌های بالاتر این مرکز آموزشی به همراه شماری از مربیان و آموزگاران‌شان حضور داشتند. در این کارگاه پرنشاط پس از بلندخوانی این کتاب توسط یکی از کارشناسان ««با من بخوان، سولماز جوشقانی تصویرگر کتاب به زبان ساده برای کودکان از شیوه‌ی خاص تصویرگری این داستان سخن گفت، و سپس کودکان با راهنمایی او و همراهی مربیان‌‌شان به همان شیوه شخصیت‌های مقوایی زیبایی ساختند! جوشقانی یک جعبه‌ی مقوایی در اختیار هر گروه از کودکان قرار داد و به آنان نشان داد که چگونه می‌توانند این جعبه را به یک فیل تبدیل کنند. او کودکان و مربیان را تشویق کرد که می‌توانند به فیل خود یک عنصر جدید اضافه کنند و هر جور که دوست دارند بخشی از بدن جانور دیگری را در ساخت این شخصیت به کار بگیرند
در پایان به هریک از کودکان یک نسخه کتاب «گوش‌بال بال‌گوش» اهدا شد و همه با هم با گرفتن عکس یادگاری این روز را در خاطره‌ها ماندگار کردند.
حضور این کودکان در موزه کودکی ایرانک با پشتیبانی گروهی از نیکوکاران دوستدار کودکان ممکن شده است.
»گوش‌بال بال‌گوش» نوشته‌ی محمدهادی محمدی که از گونه فانتزی‌های جانوری است و با نیم نگاهی به افسانه‌های کهن آفریده شده است، داستان بچه فیلی است که مانند هر کودکی می‌خواهد آن چه را که دوست دارد به دست بیاورد، حتا اگر رسیدن به آن پدیده یا وضعیت شدنی نباشد. فیلک دل‌اش می‌خواهد که به جای گوش‌های بزرگی که روی کله‌اش سبز شده دو بال می‌داشت و مانند پرندگان با آن پرواز می‌کرد. او برای رسیدن به این خواست یا آرزو پیش جانوران دیگر می‌رود. تکنیک ویژه‌ای که برای تصویرگری این داستان به کار رفته کاملاً با محتوای آن هماهنگ است. تصویرگر با استفاده از مقوا جانوران و فضا را به شکل پدیده‌های حجمی در کنار هم آفریده است و در نهایت با عکاسی از آن‌ها صحنه‌هایی منحصربه‌فرد برای این داستان فانتزی به وجود آورده است.
