فرزانه منصوری تهرانی مقدم (ابراهیمی)، مترجم و آموزگار، ۲۲ آبان‌ماه سال ۱۳۲۳ در تهران به دنیا آمد.
او دوره آموزش مقدماتی را در همین شهر گذراند. فرزانه منصوری پس از گرفتن دیپلم در رشته تجربی، به سبب علا‌قه به پیشه آموزگاری و پس از گذراندن دوره یک ساله تربیت معلم، آموزگار دبستان شد. پس از ازدواج، با وجود داشتن دو فرزند، جهت ادامه آموزش به مدرسه عالی ترجمه رفت. سپس دبیر دوره راهنمایی شد و پس از آن نیز دبیر دبیرستان.
نادر ابراهیمی، همسر فرزانه منصوری به سبب دلبستگی‌اش به کودکان، به او پیشنهاد کرد در کنار کار آموزگاری، کتاب‌هایی برای کودکان ترجمه کند. کار ترجمه را از سال ۱۳۵۰ آغاز کرد. کتاب‌ها را همسرش، نادر ابراهیمی انتخاب می‌کرد. او بیشتر کتاب‌های برنده جایزه یا پذیرفته‌شده از سوی نهادهای ادبیات کودکان را گزینش می‌کرد. در انتخاب کتاب‌ها توجه می‌شد که آن‌ها دارای درونمایه زیان‌باری برای کودکان نباشند که سبب ترس و رویکرد آن‌ها به خرافات می‌شود. همچنین در گزینش کتاب‌ها دقت می‌شد تخیل و خلا‌قیت کودکان را برانگیزند و نکته‌ای آموزشی نیز در بر داشته باشند. در سنجش با کتاب‌های کودک آن سال‌ها، کتاب‌های ترجمه‌شده او متفاوت بودند. فرزانه منصوری درباره یکی از کتاب‌هایش می‌گوید:
«در میان ترجمه‌هایم، از کتاب «جانوران نباید لباس بپوشند» برای کودکان پیش‌دبستان، بیشتر خوشم می‌آید، چون طنز ساده و زیبایی در متن و نیز در تصویرگری آن وجود دارد». این کتاب در سال ۱۳۵۱ از سوی شورای کتاب کودک کتاب برگزیده سال شد.
برخی از آثار فرزانه منصوری
فرزانه منصوری تا پایان سال ۱۳۶۰ نزدیک به ۱۶ اثر ترجمه کرد که ۱۳ کتاب از جمله «زیر درخت بید سبز» (۱۳۵۱)، «اگر همه‌ی دریاها یک دریا بود» (۱۳۵۱)، «تنها درخت خانه» (۱۳۵۳) و «اگر من یک دهکده می‌ساختم...» (۱۳۵۶) پیش از سال ۱۳۵۷ منتشر شده‌اند. ترجمه‌هایش نشان سازمان همگام با کودکان و نوجوانان را داشتند و با سرمایه انتشارات امیرکبیر و انتشارات روزبهان چاپ می شدند. او اکنون سال‌هاست کار ترجمه را کنار گذاشته است.